روستایی با مردمان ایرانی اروپایی در نزدیکی پایتخت قرار گرفته است. اهالی روستای زرگر ملیت ایرانی اروپایی دارند، هم ترکی می دانند و هم فارسی. اما زبان مادری آنها “رومانو” است. داستانی که بیشتر به افسانه شبیه است. اینکه متعلق به کجای جهان هستند و چگونه به ایران آمدند و تبدیل به رومانوی شیعه کشاورز مسلط به زبان ترکی شدند طی سال ها برایشان سؤالی بدون پاسخ مانده است. چند سال پیش با تلاش بچه های تحصیلکرده با انتشار مطلبی به زبان محلی خود همزبانان خود که اهل انگلستان و فرانسه بودند را به ایران کشاندند. زبان آنها هم درست مثل زبان مردم روستا بود. به عقیده این مسافران غریبه که اهالی روستا توانستند با آنها ارتباط برقرار کنند، رومانو شاخه ای از زبان های اروپایی است و این نام از رم پایتخت ایتالیا گرفته شده است.
گویا رومانوها اقوامی بوده اند که در شهر رم می زیستند. به گفته این مسافران انگلیسی و فرانسوی تبار، رومانوها در سال های بسیار دور به دلایل نامعلوم از شهر و دیارشان مهاجرت کرده و به سراسر اروپا سفر کرده اند.
با این وجود این فرضیه اساس و پایه ای ندارد. یعنی هیچ پاسخی برای این سؤالات مبنی براینکه چه زمانی و از کدام مسیر، آنها وارد ایران شده و چرا در این روستا ساکن شدند وجود ندارد. بعضی براین باورند که شاید به خاطر عشق به ایران است که زرگرها تا به حال در احوال گذشته شان آنچنان که باید کنجکاوی نکرده اند.
اما اینکه در واقعیت “کدام روایت و فرضیه درست است؟” سؤالی است که شاید در آینده بتوان به آن جواب داد.